พยาบาลวิชาชีพ

          เข้าทำงานที่หอผู้ป่วยใน  1  ต้นปี  2549  ประสบการณ์ทำงานจากการเรียนในชั้นเรียนก็เป็นเพียงพื้นฐานในการทำงานของวิชาชีพพยาบาลเท่านั้น  เพราะการทำงานจริงกับการเรียนและการฝึกงานมันแตกต่างกันมาก  เข้ามาทำงานช่วงแรกก็รู้สึกเครียดไม่รู้จะทำงานยังไง  ทำถูกหรือเปล่า  แต่ก็มีรุ่นพี่คอยแนะนำ  คอยบอกแนวทางในการปฏิบัติให้ถูกต้องตามมาตรฐานวิชาชีพ  บางอย่างก็สร้างพลิกแพลงได้ตามบริบทของโรงพยาบาลแต่ต้องอยู่ในความถูกต้องและตามมาตรฐานวิชาชีพพยาบาล  หลังจากนั้นทำงานได้  1-2  ปี  ก็มีรุ่นน้องและพี่ที่ย้ายมาทำงานที่หอผู้ป่วยใน  1 ของเรา    ให้ดิฉันคอยสอนงานเช่นกันเป็นรุ่นๆ  ไป  ก็รู้สึกเครียดเหมือนกัน  เพราะต้องเป็นคนถ่ายทอดความรู้สึกตอนนั้นที่ถ่ายทอด คือ  ไม่รู้ว่าเราถ่ายทอดประสบการณ์และเทคนิคต่างๆ  ในการทำงานถูกต้องตามมาตรฐานที่วางไว้เสมอ  ก่อนจะทำอะไรกับคนไข้ไม่แน่ใจว่าทำงานนึกถึงความปลอดภัยของคนไข้เป็นสำคัญ  และเอาใจคนไข้มาใส่ใจเรา

                งานที่ได้รับมอบหมายเป็นหลักช่วงแรก  คือ  งานการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย  เป็นงานใหม่สำหรับดิฉันมากต้องอ่านหนังสือมาคอยถ่ายทอดและศึกษาข้อมูลต่างๆ  เพราะไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน  และรู้สึกว่าวัยวุฒิของตัวเองไม่เหมาะสมและมันเป็นเรื่องยากมากกับการที่เราจะทำให้ใครสักคนตายอย่างสงบ  เพราะต้องใช้ศาสตร์และศิลป์หลายอย่างประกอบกัน  แต่ก็จำเป็นต้องทำและรับผิดชอบเพราะเป็นหน้าที่ทำและถ่ายทอดประมาณกลางปี  52  พี่ขวัญ  (กันตพัฒน์  อภิญญาฐิติพงษ์)  ได้ย้ายเข้ามาทำงานในหอผู้ป่วยใน  1  ซึ่งก็ได้รับการถ่ายทอดการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย  คราวนี้แตกต่างกว่าทุกครั้ง  เป็นการถ่ายทอดสู่รุ่นพี่รู้สึกประทับใจ  เพราะว่าพี่ขวัญมีพื้นฐานด้านนี้อยู่แล้ว  เป็นคนธรรมะทำโมอยู่แล้ว  พี่เขาจะเข้าใจง่ายและรู้สึกว่าทำงานได้ดีกว่าเรา  และเหมาะสมกว่าทั้งคุณสมบัติ  องค์ความรู้  วัยวุฒิ  พี่ขวัญทำได้ดี  ซึ่งทำให้การถ่ายทอดงานครั้งนี้และได้ทำมาเรื่อยๆ  หัวหน้าได้มอบหมายงานนี้ให้  พี่ขวัญรับผิดชอบโดยตรงในปีงบ  55  ก็รู้สึกดีที่มีพี่ขวัญคอยรับผิดชอบงานตรงกับคน  คนตรงกับงาน  ทำให้การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายเป็นไปด้วยดี  และมีการพัฒนาเป็นระยะๆ