วันอาทิตย์ที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2555

วิชาชีพพยาบาล


           ย่างเข้าปีที่  4  แล้วของการทำงานที่  รพร.ด่านซ้าย  รู้สึกเร็วเหมือนกัน  หลังจากที่ฉันได้เข้ามาทำงานที่นี่  ฉันได้เรียนรู้การทำงานหลายๆ อย่างทั้งงานด้านปฏิบัติการพยาบาลและงานพัฒนาคุณภาพถูกสั่งสมและบ่มเพาะให้เราได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาลคุณภาพแห่งนี้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด  ทุกวันนี้ฉันก็ยังรู้สึกดีใจและภูมิใจกับการทำงานที่โรงพยาบาลแห่งนี้เสมอ
                ฉันได้เข้าทำงานใน  รพร.ด่านซ้าย  ตั้งแต่เรียนจบ  ปี  2550  จบมาแล้วไม่ได้ไปที่ไหนเลยกลับมาทำงานที่บ้านทันที  ครั้งแรกที่ได้รับรู้ว่าตนจะต้องกลับมาทำงานที่นี่  คิดว่า  รพ.นี้เป็นเหมือน  รพ.  ชุมชนแห่งอื่นเท่านั้นแต่พอฉันได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว  รพร. ทำงานที่นี่แล้ว  ฉับกลับพบว่าที่นี่เป็นมากกว่า  รพ.ชุมชนเสียอีก  เพราะทุกคนมุ่งมั่นทำงานกันมาก
                ฉันได้รับเข้าทำงานในหน่วยงานแผนกหอผู้ป่วยใน  1  ตึกที่ฉันอยู่ถูกสร้างมาตั้งแต่เริ่มแรกของการเป็น  รพ.  คงเก่าที่สุด  เหนื่อยที่สุดและมีจำนวนบุคลากรมากที่สุดเช่นกัน  งานที่หอผู้ป่วยในมีจำนวนค่อนข้างมาก  มีงานหลายอย่างที่ต้องพัฒนาอย่างต่อเนื่องทุกๆ  ปี  ทุกเดือน  และทุกๆ  วัน  ทำให้ฉันต้องได้รับการสอนจากรุ่นพี่ซึ่งมากด้วยประสบการณ์  จากการสอนของรุ่นพี่พร้อมๆ  กับการการเรียนรู้ด้วยตนเอง  ทำให้ฉันสามารถทำงานได้อย่างมั่นใจ  ในทุกขั้นตอน  ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมาก  เพราะมันช่วยทำให้เราทำงานได้อย่างราบรื่นและปลอดภัย  แต่ละปีจะมีการเขียนขอย้าย  และในปีนี้ก็มีเจ้าหน้าที่จากหอผู้ป่วยใน  1  ได้รับการโยกย้ายถึง  3  คน  น่าใจหายแต่ถึงอย่างไรก็ย่อมมีการรับบุคลากรเพิ่ม  ไม่นานนักก็มีน้องใหม่ร่วมทำงานอีก  3  คน  ฉันกลายเป็นรุ่นพี่ที่มีโอกาสได้สอนงานบางส่วนให้กับน้องๆ  ฉันได้มีโอกาสสอนน้องเกี่ยวกับเรื่องเบาหวาน  เป็นเรื่องที่เข้าใจค่อนข้างยากการคำนวณ  BMI  นับคาร์บ  นับปั้นข้าว  คำนวณพลังงานที่ผู้ป่วยควรจะได้รับรวมถึงอาหารแลกเปลี่ยนของผู้ป่วยเบาหวาน  สอนทั้งทฤษฎีและให้น้องปฏิบัติจริงต่อหน้า ซึ่งน้องก็ทำได้และช่วยเอาใจใส่เป็นอย่างดี  สอนเรื่องกิจกรรมการจัดรายการเสียงใจจากใจ  Nurse  ในหอผู้ป่วยจนขณะนี้น้องได้รับผิดชอบร่วมเปิดรายการด้วยแล้วอีกสิ่งหนึ่งที่ท้าทายคือการจัดรายการเสียใจจากใจพยาบาลสู่ชุมชน ช่วงแรกๆ  พาน้องไปจัดรายการพอจะรับรู้ความรู้สึกของน้องได้ว่ากลัวแค่ไหน  เพราะเคยผ่านช่วงเวลานั้นมาก่อน  แต่จริงๆ  แล้วความกลัวเราสามารถเอาชนะมันได้ง่ายๆ  ขอแค่ไม่กลัวทำในสิ่งที่ผิดก็พอ  นอกจากนี้ฉันยังได้มีโอกาสสอนน้องเกี่ยวกับความพึงพอใจในหน่วยงาน และงานสารสนเทศการใช้โปรแกรม  HOSxP  อีกเล็กน้อย  ไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียวหรอกที่ได้สอนให้น้องได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ  เหล่านี้พี่ๆ  ทุกคนสอนให้น้องอีกหลายๆ  เรื่องเช่นกัน
                ฉันเชื่อว่าการได้สอนน้องในแต่ละเรื่องของการทำงานนี้จะส่งผลให้น้องมีพลัง  ความเชื่อมั่นและศรัทธาในตนเอง  ได้ทำงานอยู่ในวิชาชีพของการทำงานบนความซื่อสัตย์  อดทน  เสียสละ  ต่อไปด้วยความภูมิใจ  และอยู่บนพื้นฐานของความปลอดภัย  ร่วมกันสร้างพลังจากการทำงานในหน่วยงานและเติบโตเป็นบุคคลคุณภาพร่วมพัฒนา  รพ.ของเราต่อไป  หากแต่การสอนคนเพียงเท่านี้ไม่เพียงแต่สอนในเรื่องงานให้มีประสิทธิภาพเท่านั้น  แต่จะช่วยหล่อหลอมให้คนเป็นคนที่มีคุณภาพต่อไปอีกด้วย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น