เข้าทำงานที่หอผู้ป่วยใน 1
ต้นปี 2549
ประสบการณ์ทำงานจากการเรียนในชั้นเรียนก็เป็นเพียงพื้นฐานในการทำงานของวิชาชีพพยาบาลเท่านั้น เพราะการทำงานจริงกับการเรียนและการฝึกงานมันแตกต่างกันมาก เข้ามาทำงานช่วงแรกก็รู้สึกเครียดไม่รู้จะทำงานยังไง ทำถูกหรือเปล่า แต่ก็มีรุ่นพี่คอยแนะนำ
คอยบอกแนวทางในการปฏิบัติให้ถูกต้องตามมาตรฐานวิชาชีพ บางอย่างก็สร้างพลิกแพลงได้ตามบริบทของโรงพยาบาลแต่ต้องอยู่ในความถูกต้องและตามมาตรฐานวิชาชีพพยาบาล หลังจากนั้นทำงานได้ 1-2
ปี ก็มีรุ่นน้องและพี่ที่ย้ายมาทำงานที่หอผู้ป่วยใน 1 ของเรา
ให้ดิฉันคอยสอนงานเช่นกันเป็นรุ่นๆ ไป
ก็รู้สึกเครียดเหมือนกัน
เพราะต้องเป็นคนถ่ายทอดความรู้สึกตอนนั้นที่ถ่ายทอด คือ
ไม่รู้ว่าเราถ่ายทอดประสบการณ์และเทคนิคต่างๆ ในการทำงานถูกต้องตามมาตรฐานที่วางไว้เสมอ ก่อนจะทำอะไรกับคนไข้ไม่แน่ใจว่าทำงานนึกถึงความปลอดภัยของคนไข้เป็นสำคัญ และเอาใจคนไข้มาใส่ใจเรา
งานที่ได้รับมอบหมายเป็นหลักช่วงแรก คือ
งานการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย
เป็นงานใหม่สำหรับดิฉันมากต้องอ่านหนังสือมาคอยถ่ายทอดและศึกษาข้อมูลต่างๆ เพราะไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน
และรู้สึกว่าวัยวุฒิของตัวเองไม่เหมาะสมและมันเป็นเรื่องยากมากกับการที่เราจะทำให้ใครสักคนตายอย่างสงบ
เพราะต้องใช้ศาสตร์และศิลป์หลายอย่างประกอบกัน
แต่ก็จำเป็นต้องทำและรับผิดชอบเพราะเป็นหน้าที่ทำและถ่ายทอดประมาณกลางปี 52
พี่ขวัญ (กันตพัฒน์ อภิญญาฐิติพงษ์) ได้ย้ายเข้ามาทำงานในหอผู้ป่วยใน 1
ซึ่งก็ได้รับการถ่ายทอดการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย คราวนี้แตกต่างกว่าทุกครั้ง เป็นการถ่ายทอดสู่รุ่นพี่รู้สึกประทับใจ เพราะว่าพี่ขวัญมีพื้นฐานด้านนี้อยู่แล้ว เป็นคนธรรมะทำโมอยู่แล้ว
พี่เขาจะเข้าใจง่ายและรู้สึกว่าทำงานได้ดีกว่าเรา และเหมาะสมกว่าทั้งคุณสมบัติ องค์ความรู้
วัยวุฒิ พี่ขวัญทำได้ดี ซึ่งทำให้การถ่ายทอดงานครั้งนี้และได้ทำมาเรื่อยๆ หัวหน้าได้มอบหมายงานนี้ให้ พี่ขวัญรับผิดชอบโดยตรงในปีงบ 55
ก็รู้สึกดีที่มีพี่ขวัญคอยรับผิดชอบงานตรงกับคน คนตรงกับงาน
ทำให้การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายเป็นไปด้วยดี และมีการพัฒนาเป็นระยะๆ
